Orain dela aste pare bat nazioarteko afaria izan genuen eskolan. Kultur aniztasuna nonbait badago hemen da, eta zehazki (nire irudipena da) gure uhartetxoan. Afrikako hainbat herrialdetako familiak, Txinatarrak, Japoniarrak, Indikoko uhartetako lagunak (Samoa...), Errusiarrak, Khazastandarrak, Alemaniarrak, Finlandiarrak, Pakistandarrak, Indiarrak, Txiletarrak, Estatu Batuarrak... eta Euskaldunak. Bakoitzak ahal zuena prestatu zuen (gurean eskerrak oraindik Mari Carmen zegoela eta patata tortilla batzuk egin zituela) eta giro onean dena partekatu genuen. Ondorengo festan guraso elkarteko buruak (Summer -bakero kapel batekin azaltzen da bideoan-) ume guztiak dantzan jarri zituen eta zinez polita eta unkigarria izan zela.
GAUR GOIZEAN ELURRA HASI DU ETA ORAIN DENA ZURI-ZURI DAGO!!!!
Argazki hauek gure etxeko terrazatik eta inguruetan aterakoak dira:
El viento ha estado muy activo durante la semana. Ha traido excelentes noticias y ha abierto una gran ventana hacia la esperanza. Estamos realmente ilusionados con la nueva etapa que se abre ante nosotros. Ojalá que todo el mundo esté a la altura de las circunstancias que precisa este momento histórico.
Esta semana ha sido la más tranquila desde que comenzó el colegio, tener a Mari Carmen con nosotros nos ha descargado de muchas labores que van sobrecargando nuestra particular mochila y hacen que lleguemos muy cansados al fin de semana. Los niños están contentos; Ander ha comenzado a jugar a soccer (así llaman al fútbol aqui), Maren y Eunate a Voleibol, Libe tiene un montón de amigas y Xabi esta muy contento en su clase. Izaskun está encantada en su trabajo y yo suelo tener mis altibajos ya que tengo muchas cosas que hacer y no me da tiempo a hacer todo como a mi me gustaría. Mi estrategia siempre ha sido hacer una cosa en cada momento y cuando estoy haciendo algo concentrarme en ese tema al 100%, pero aqui me está resultando difícil ya que apenas tengo tiempo exclusivo para mi. Me quedan cuatro semanas para acabar el curso de inglés que comencé hace seis y después ya veremos como me voy organizando para poder ir haciendo todo lo que debo hacer y lo que me gustaria hacer (cuidar de la familia, realizar un buen trabajo para el proyecto que presenté y por el que estoy ganado un sueldo, aprender bien inglés, conocer un poco la ciudad, entrenar un poco...).
We will see.
En el video de hoy, además de la llegada de Mari Carmen aparece el bonito día que pasamos en Coney Island, una Isla al sur de Brooklyn que ademas de tener una playa bastante concurrida, ya que tiene acceso directo en metro casi hasta la misma playa (a nosotros nos cuesta alrededor de una hora llegar desde casa), tiene varios parques de atracciones y una pasarela de madera a lo largo de la playa, famosa por haber aparecido en varias peliculas. Llevamos viendo referencias a Halloween desde hace varias semanas y en el parque no iban a ser menos. He puesto algunas fotos de los muñecos macabros que van colgando por todos los lados para que os hagais una idea, pero me he reservado otras porque me parecían excesivas por su realismo y brutalidad. Cada uno tienen sus costumbres...
Al atardecer no acercamos hacia el paseo y la verdad es que nos encontramos con un espectáculo impresionante, decenas de personas de todas las edades (bueno no había demasiados jóvenes) bailando. Por lo que entendimos es un grupo que se junta periódicamente para bailar y pasárselo bien. Estuvimos media hora con la boca abierta.
Aunque Coney Island tiene un punto decadente no carece de atractivos.
Gure otorduak ez dira asko aldatu hemen eta barazkiak erosteko ohiturak ezta ere. Bitxia bada ere, Roossevelt Islanden larunbat goizetan azoka izaten dugu. Zerkausian izan beharrean zubipean izan ohi da, eta baserritar ugari bere gertuko baserrietatik etorri ordez, Pensilvaniatik (80 bat kilometroetara dago) Amish komunitate bateko kideak etortzen dira. Amishak orain dela berrehun urte bezala bizi den jatorri alemandarreko talde kristau anabaptista (ez galdetu zer den hori, wikipedian begiratu -aurreko loturan klikatu-) dira. Adin batekoak Harrisond Ford-en Witness (Único Testigo) fimarekin gogoratuko zarete, ezta? Ba, hasieran esandakoa, bertan aste guztirako barazkiak eta fruta erosten dugu eta, egia esan, Tolosan bezain ondo jateko aukera izaten jarraitzen dugu.
Egunerokoak ez digu denbora gehiegirik uzten ohiko eginbeharretatik ateratzeko. Oraingoan iraila hasierako goiz eguzkitxu bateko oroimena berreskuratu dut. Hemengo parke askotan freskatzeko eta jolasteko iturriak daude, batzuei ura etengabe darie eta beste batzuetan botoiren bat sakatu behar da. Egun beroetan tarte atsegin bat pasatzeko aukera paregabea.
Bideo gehienetan denok pozik eta alai azaltzen bagara ere, etzazue pentsa beti horrela denik. Gurean, etxe askotan bezala, ez gara muturretatik, garraisi eta haserretatik libratzen (baina ulertuko duzuen bezala, horiek ez dizkizuet erakutsiko...).
Irailekoak emozio handietako egunak izaten dira gurean. Aurten are eta gehiago.
Maren, Eunate eta Liberen urtebetetzeak sorpresa zoragarriz beteak egon ziren. Xabi, osabak, bibolina joz esnatu gintuen, Larraxatarren etxera hiru egun jarraietan gure printzesa bakoitzaren lagunak bildu ziren Skipe magiko horren bidez, zoriontzeaz gain, tartetxo batean azken kontuak zuzuen-zuzenean elkarri kontatu ahal izateko. Amona, Aitona, osaba-izebak eta zenbait lagunen zorion agurrak jaso... Ederra benetan, mila esker denei!
Hemen berriz gure sare soziala handitzen doa eta urtebeteatzeak hiru otorduen bueltan ospatu genituen. Lehenengoa gure eraikuntza berean bizi diren lagun Alemaniarrekin (horiekin behintzat hitz egin dezaket, nahiko txukun ulertzen ditut eta nik esaten dudana ere ulertzen dute!). Cornelius eta Andrea orain dela bost urte etorri ziren, baina aurreko lau urteak Long Islandeko beste muturrean pasa dituzte. Itsas ertzeko toki nahiko bakarti eta ederrrean bizi ziren, baina Corneliusen laborategia (Hematologoa da bera ere baina ikerkuntzan dihardu) Manhattanera ekarri dute eta, beraz, haiek ere berriak dira irlan (gu baino astebete beranduago iritsi ziren). Hiru seme-alaba dituzte Johanes, 9 urteko tximista, Luisa 7 urteko neskatxa goxoa eta Julius 3 urteko satelitea. Oso jatorrak dira eta oso ondo ari gara moldatzen beraiekin (nahiz eta Cornelius gehiegi ez ikusi, batzuetan 12 ordu pasatzen baititu laborategian). Lehenengo ospakizun honetara gertu bizi diren Finlandiar batzuk ere etorri ziren Mikko eta Karina, beraien hiru alabekin 13, 10 eta 6 urtekoak. Karina unibertsitate batera etorri da irakasle eta senarra arte plastikoetako sortzailea da. Gutxiago egon gara beraiekin baina oso jatorrak dira. Bukatzeko Patxi Iruinarra eta Ainhoa Donostiarra, Julen semearekin etorri ziren, 10 urte daramatzate hemen eta etorri aurretik, eta ezagutu ez arren, laguntza handia eman ziguten. Pentsa zein nahastea, 12 ume 8 heldu, hiru lurralde ezberdinetakoak, lau hobeto esanda, Andrea Errumaniarra baita. Eta zenbat hizkuntza mahaiaren bueltan! Alemaniera, finlandiera, errumaniera, gaztelera, euskara, eta elkar ulertzeko ingelesa. Oso gustora egon ginen.
Hurrengo egunean Pedro eta Stephie (hauek honez gero ezagutzen dituzue) eta Irantzu eta David (Larrasoainarra bata eta Bilbotarra bestea; orain dela hilabete etorri ziren eta azkenean hauek ere irlan bukatu dute) bere alaba Leire bihurritxoarekin etorri ziren afaltzera eta bigarrengoz urtebetetzeak ospatzera. Oso jende jator eta atsegina da.
Horrenbeste ospakizunen ondoren besterik ez egitea erabaki genuen, baina Andreak nire urtebetetzea zela jakin zuen eta berak gonbidatu gintuen bere etxera afaltzera. Ez da oso ohikoa izaten jendeak bere etxea irekitzea, eta gutxiago horren gutxi ezagututa... Bikain apaindutako mahaiaren inguruan afari ederra eta solasaldi atsegina izan genuen. Mila esker Andrea!
Egunerokoa berriz, ez zaigu asko aldatu, baina pasa den ostiralean Xabierrek oso erantzun polita eman zidan "gehiago ulertzen al diozu Andereinori?" galdetu nionean: "ez, baina ondo pasatzen det". Psikologoaren txistearekin gogoratu nintzen (ez dakizuenoi beste batean kontatuko dizuet, gaurkoz nahiko luze doa eta).
Larunbatean lehenengo bisita iritsi zitzaigun, Mari Karmen, gure adoptatutako "amona". JFK airportera joan ginen bere bila subway (hemen ez okurritu metro edo underground deitzea) eta trenean. Gezurra badirudi ere umeak gauza guztiekin txunditurik eta algaraka "begira hara" "ikusi hau" ... Poztu nintzen beren irrikia ikusita, batzuetan izaten ari diren horrenbeste estimuluekin harritzeko gaitasuna galtzen arituko ote diren pentsatzen baitut; baina zorionez, momentuz ez da horrela, inolaz ere. "ONGI ETORRIA MARI CARMEN" zioen kartela eta guzti joan ginen, baina gu iritsi orduko Mari Carmen han zen, gure zain. Ah ze muxu eta besarkada! (niretzat nahi nituzke askotan!). Etxerako bidea bata besteari hitza kenduz egin genuen. Beste gauzen artean, Mari Carmenek opari eder-eder bat ekarri zuen, Ander eta Xabierren gelakide eta lagunek egindako marrazki zoragarriak. Txora-txora eginda ikusi zituzten. Mila esker denoi (ume, aitatxo, amatxo zein andereinoei).
Esan bezala iraila emozioz betetakoa izaten da gurean. Ospakizun ugari eta oroimen garratz bat. Aurten Antxonen heriotza hilabete berezi honi gehitu zaio. Urriak ere berri goibelak ekarri dizkigu Alegitik. Txoko honetatik besarkadarik goxoena hiretzat Silber eta hirekin kolpe latz hau igarotzen ari diren guztiei, Rakel maite zuten guztiei. Urruti egon arren zuen mina gure sentitzen dugu.
Mila esker idazteagatik, Oier. Ni ere asko gogoratzen naiz zuetaz, lagun guztietaz. Esaiezu nahi badute blogean idazteko. Ni hemen oso ondo nago, eta zu eta gelako guztiak, zer moduz zaudete? Oraindik ez daukat lagunik baina egingo ditut. Nire andereinoaren izena Mrs. Lewis da, ez da oso txintxoa, ez da Maribi bezalakoa, asko gogoratzen naiz berataz ere (eta gu ere -Andu-).
Orain lehengo egun batean patinetan ibili gineneko bideoa jarriko du nire aitatxok.
agur
2011ko irailaren 18a (irailaren 21etik zorretan utzitako bideoa)
Musika: ALOS QUARTETen HAMAR TANTA diskotik: Alaitsu eta Ezpatadantza
