ASTE GOGORRA

Nekatu xamar gabiltza.

Eguneroko erritmoa ez da batere makala. Goizeko zazpiretan jeikitzen gara denok, Libe, Ander eta Xabier 7:50etarako eskolan egon behar baitute indartze saioetarako. Xabier gaixoa, egunero negarrez uzten dugu. Besteak ez dituzte bere kezkak horrela azaleratzen, baina pentatzen dut gogorra egingo zaiela baita ere. Egia esan, arratsaldeko hiruretan bila joaten natzaienean oso pozik egoten dira denak, hitza bata besteari kenduz goizeko abentura guztiak kontatu nahian.

Eskolan bazkaltzen dute (Xabierrek gehienetan ez du mokadurik jaten). Nahiko otordu xelebreak izaten dira diotenez, hamburgerra, pizza, oilasko xerratxoak, sandwichak... eta fruta aleren bat. Mcdonalseko menuen antza dutela ezin uka, osasuntsugoak izango ote dira!

Eskolatik bueltan batzuetan goseak egoten dira eta bazpadaere zerbait pretatuta izaten dugu. Lauetarako etxerako lanekin haten gara, eta neurria hartuko diogula espero dut, baina momentuz, bi ordutik gora aritzen gara jo ta su, google transletorra gora eta behera. Ixaskun iristen denean (bostak eta seiak bitartean) opari ederra izaten du zai. Marenen eta Eunateren lanik zaienak (Tolstoiren testu bat, Indenpendentzi gerra...) zelofan gorrian bilduak (je,je).

Eskolan hasi zirenetik lan egun gehienak horrela doaz, atseden handirik gabe eta jolas eta jarduera fisiko gutxi xamar eginez. Ea lehen bait lehen bukatzen dugun egokitze aldi hau! Erritmo honekin ezin izango baitugu luzaro jarraitu!

Azken asteburua berriz, bizitza sozial handikoa izan zen. Ostiral arratsadean, City University of New Yorken Atxagaren izena eramango duen Euskal hizkuntzaren katedra berriaren inaugurazio ekitaldian izan ginen. Atxagak berak heman zuen hitzaldia interesgarria izan zen oso eta euskara eta euskal kulturaren inguruan honako hau esan zuen «Esistitzea ez da nahikoa. zeure burua ikustarazi behar duzu. Horregatik, mapan jarri behar da». Nik neurera ekarri nuen, blog honetara, hemen ari naiz ni gure bizipenak kontatzen; konturatu gabe gure abenturatxo hau eskala txikiko mapa batean kokatzen. Dena den, blog honen izate nagusia zuei gure bizipenen berri ematea besterik ez da, zuek ere pittin bat zeuena egin dezazuen esperientzi hau. Horregatik, zuen komentarioak egitera animatu nahi zaituztet. Bestela batzuetan bakarrizketa batean arituko banintz bezala sentitzen bainaiz. Nahi duzuena: idatzitakoa komentatu, bideoari buruz zerbait, galderaren bat... (gogorregi ez nazazue astindu eh!) Joan etorriko bloga izatea gustatuko litzaidake.

Ostiral arratsaldera bueltatuz, oso tarte atsegina igaro genuen, euskaldun eta euskal mundua maite duen jende askoren artean. Oso giro etxekoian izan ginen.

Larunbatean berriz Pedrok eta Stephiek Pedroren jefe txiletarra, bere emaztea eta bi alabekin bazkaltzera gonbidatu gintuzten. Lau bat urte daramatzate hemen eta gustura entzun genituen bere esperientziak.

Igandean zerbait aktiboa egiteko beharra genuen eta erosi ditugun bigarren eskuko (ia berriak) patinak hartu eta Hudson River ertzeko paseotik 145. streetetik 10.enera joan ginen. Zoragarria (bideoa ikusi). Ondoren Igor Susaetarekin geldituak ginen. Igor Urretxuarra da eta ia urtebete darama hemen. Berriako lana tarte baterako utzi eta New Yorkera. Esperientzi interesgarri eta gogorra berea. Lan gogorretan aritu da eta azken aldian PEDICAB bezala dabil, turistak gurdi moduko batean eramaten! Euskal etxean gelditu ginen eta ederki pasa genuen bere istorioak eta bertan zeuden beste euskaldunekin kontu-kontari (Itziar, bertan 24 urte daraman Andoaindarra; Julen 10 urte zituenetik hemen dagoen Bakiotarra eta Aitzol, USAn bost urte daramatzan Donostiarra).

Igorrek blog interesgarria eta oso ondo idatzia du (honez gero nahiko mardula. Bina sarrera astero ia urtebetean, pentsa) Bisita bat egitea merezi du (klikatu).

ORAINDIK EZ DUT BIDEOA EGIN, EA BIHARKO EGITEN DUDAN!